winterse tafereeltjes

Voordat het echt winter werd bloeide de hazelaar al overal. Deze hazelaarsliertjes zijn de mannelijke bloemen. Bovenaan het takje kun je nog net een heel klein stipje rood zien, dat zijn de vrouwelijke bloempjes. De bloeiende hazelaar is eigenlijk een bedrieger want de lente is nog niet in zicht. Dat hebben we gemerkt!
Hieronder een plaatje net na de laatste sneeuwval van 26 januari 2013. Het kleine zwarte stipje is natuurlijk Herr Walther die bij nader inzien de sneeuw toch wel leuk vond. Alleen moet de vrouw niet al te lang stil blijven staan want dan dringt de kou te veel door zijn dunne vachtje en gaat hij rillen en piepen als een juffershondje.

 

Herr W. is ook zeer geliefd bij deze schaapjes. Als hij aan komt rennen denken zij dat er voer aan komt. Helaas daar doen wij niet aan. Niet voederen staat op een bord trouwens.

                                                                                                                                              

Een stuk verder is nog een kudde schapen druk bezig bij een ruif met hooi. Tussen de dikke wollige moederschapen lopen wat lammetjes. Zijn dat niet eigenlijk ook bedrieglijke voorbodes van de lente? Een lammetje hoort toch nog niet in januari in de wei te lopen? Het is trouwens helemaal een merkwaardige kudde omdat er een zwart schaap uit Kenia bij loopt met flapperende oortjes. Helemaal gewend aan de kou en de sneeuw. Globalisering in de wei.

Zwammen in de mist

Mist vandaag... druppende bomen en gedempte geluiden.
Herr Walther, de Duitse Pinscher, rook overal mollen. Onder het maken van knorrende geluidjes struinde hij over de velden.
Af en toe wat kluiten in de lucht smijten, drukke pasjes maken en weer naar de volgende molshoop rennen. De mollen bleven ondergronds en Herr W. gaf de strijd op. Dan maar een konijn achterna rennen. Of was het een haas?

 Het leverde niets op, hoewel... men kan ook plezier hebben aan het jagen alleen.





In het bos waren de draden van de spinnenwebben goed te zien door de druppeltjes.
Hier drie boomzwammetjes (Marike weet jij welke?), fragiele hoedjes die ook bezoek van een spin hebben gehad.

 
Op een boomstronk de veel voorkomende geweizwammetjes. Bij het aanraken kwam er een wolkje wit poeder uit dwarrelen.

I

(Vlaamse) Gaai

De eerste pindanetjes zijn weer opgehangen in de tuin. Aan de bolplatanen hangen nu twee netten vol met smakelijke pinda's. De Vlaamse Gaai is fan geworden van één net. Zijn favoriete net hangt dicht bij een paaltje.

De gaai is een veelvraat! Binnen een paar uurtjes heeft hij het halve net leeggepikt. Soms slikt hij nootjes meteen op en soms klemt hij ze tussen zijn poten en eet ze ter plaatse op.
Als het net bijna leeg is blijft hij zoeken naar restanten van nootjes en scheurt het net bijna aan stukken.Daarbij valt hij regelmatig bijna van het paaltje en hangt dan ondersteboven aan het net.


Voor het gemak grijpt hij het net met één poot vast en probeert zo de nootjes te vinden tussen de lege doppen.

Van tijd tot tijd vliegt hij even weg om weer snel terug te keren naar zijn snoepkotje. Waarschijnlijk heeft hij zijn ingeslikte nootjes ergens verborgen op een geheime plek als een soort wintervoorraad. Normalerwijs vormen eikels zijn voorraad, maar dit jaar zijn er bijna geen eikels en dus komen de pindanetten goed van pas.

De gaai kan wel 6 eikels in één keer meenemen: vijf in de slokdarm en de keel en een zesde in de snavel. Hij begraaft de eikels – soms honderden per dag-  en eet er regelmatig van. Vooral in magere tijden, tegen het einde van de winter, komt de wintervoorraad goed van pas, al weet hij lang niet altijd waar hij alles heeft verborgen. Daardoor kunnen eikels die niet meer terug gevonden worden ontkiemen in het voorjaar en ontstaan er weer nieuwe eikenbomen. Gaaien zijn dus natuurlijke bosbouwers.

Gaaien eten ook insecten, bessen, eieren, muizen, jonge vogels, maar eikels zijn hun lievelingsmaal. Als er in Noord- of Oost-Europa weinig eikels rijpen, vliegen de gaaien bij duizenden ons land binnen. Dus misschien is dit geen Nederlandse gaai maar een Pool of een Zweed.

Dat is misschien ook de reden dat de vogel officieel niet meer Vlaamse gaai heet maar gewoon Gaai.

Mooie Motten

Bij motten denk je al gauw aan bruine en grauwe vlindertjes in het donker. Maar de Stippelmot zit gewoon op klaarlichte dag op een bloem in de tuin. Hij mag dan ook gezien worden met zijn witte vleugels met zwarte stipjes.

De larven van deze mot maakt een spinsel dat een plaag kan worden. Schijnt in 2011 in een Roosendaalse straat gebeurd te zijn, bomen vol met taaie kleverige spinsels. 

 

 Er zijn ruim 700 soorten spinselmotten!

Vlindergefladder

 Nog meer vlinders, zou het echt zomer zijn???

                             
                                                     Bont zandoogje

Dagpauwoog

Bruin zandoogje

Dagpauwoog in disguise

 Een Dagpauwoog ziet er met dichtgeslagen vlinders totaal anders uit. Bijna onherkenbaar voor zijn belagers. Als die naderen slaat hij supersnel zijn vleugels uit en de belager schrikt. Van dat moment maakt de Dagpauwoog gebruik om er van door te gaan.

De vlinders op de foto's zitten allemaal op hun favoriete heester, de vlinderstruik die op dit moment in volle bloei staat. De vlinderstruik (Buddleja) zie je in alle tinten paars en ook wit.
Iedereen moet hem in de tuin hebben!!!

Munthanenthee

De een heeft een Barnevelder haan in zijn tuin en de ander een munthaan. Het verschil is groot.
Wij hebben de munthaan of beter het munthaantje. Hij zit op de muntplant waar ik regelmatig takjes van gebruik om heerlijke muntthee te zetten. Toevallig weet ik wat zo'n glaasje thee op een Rotterdams terras kost. Bij ons is het gratis en vers van de plant. De muntplant ziet er op verschillende plekken mottig uit want het munthaantje is flink bezig geweest.

 De larven van de munthaan eet grote gaten in de bladeren. Gelukkig is de familie munthaan bij ons niet zo groot. Er is nog genoeg muntplant voor een lekker potje thee.

Ze zijn wel mooi die munthanen, zeker als de zon er vol op schijnt. Alleen houden ze daar niet van want ze zitten bij voorkeur onder het blad.

Baden in de kloostertuinvijver

In de vijver van de kloostertuin zitten de kikkers op de houten rand van de vijver te zonnebaden. Als je er langs loopt hoor je steeds 'ploep ploep' want dan nemen ze een duik.
Ze houden er niet van om gestoord te worden bij het zonnebaden.

 Na wat gestommel in het water komen ze weer terug in de zon. Maar dan op een lelieblad of zo maar wat drijvend met de bolle ogen boven water.